ارتباطات نو

 اين ديدگاه، روزنامه نگاري امنيتي – نظامي، به مانند روزنامه‌نگاري ديپلماتيك، نوع خاصي از روزنامه نگاري بين‌المللي محسوب مي‌شود كه موفقيت در آن، به تسلط بر محتواي تخصصي امنيتي – نظامي بستگي دارد. تحليل‌هاي سياسي – امنيتي – نظامي- ديپلماتيك كه از اينگونه خبرنگاران و روزنامه نگاران حرفه‌اي انتظار مي‌رود، اين امر را ضروري مي‌سازد كه آنها علاوه بر تخصص روزنامه نگاري بين‌المللي، تسلط مناسبي به اطلاعات تخصصي و اغلب به روز در حيطه‌هاي نامبرده داشته باشند.

حال آنكه روزنامه نگاري امنيتي– نظامي در بسياري از موارد، نظير جنگ اخير ميان روسيه و گرجستان، با روزنامه‌نگاري سياسي اشتباه گرفته مي‌شود و در آن به جاي آنكه خبرنگاران و روزنامه‌نگاران بين‌المللي با عينك امنيتي و راهبردي به تحليل وقايع و پيش‌بيني آينده جنگ، براساس استراتژي‌هاي بلندمدت نظامي – امنيتي كشورهاي درگير و حاميانشان بپردازند، به ارائه تحليل‌هاي سياسي مبتني بر شرايط سياسي در كوتاه مدت مي‌پردازند.

نكته قابل تامل ديگر اين است كه خبرنگاران سياسي و امنيتي در راه كسب اطلاعات موثق، به اشتباهات قابل توجهي دچار مي‌شوند. به‌عنوان نمونه، در وضعيت مطلوب، خبرنگاران هنگامي كه با مسئله‌اي ديپلماتيك روبه‌رو هستند، بايد به سراغ ديپلمات‌ها بروند و هنگامي كه با مسئله‌اي امنيتي مواجهند سراغ مقامات وزارت دفاع بروند. اما در اكثر اوقات، خبرنگار ممكن است موضوعي امنيتي را با يك ديپلمات طرح مسئله كند و موضوعي ديپلماتيك را با يك مقام امنيتي - نظامي.

از اين‌رو مبناي تحليل كه تغيير مي‌كند، تحليل شرايط نيز نتايج و پيش‌بيني‌هاي درستي ارائه نخواهد داد. اين نكته بسيار ظريف، اشتباهات فاحش بسياري از تحليل‌هاي نظامي– امنيتي را دامن مي‌زند.